Design! Desing değil...

Profesyonel dünyada, kurumların değeri yalnızca bilançolarıyla değil, iş yapma biçimlerindeki özenle ölçülür. Bu özen, en büyük stratejik kararlardan en küçük iletişim detayına kadar bir bütün oluşturur. Ve bazen, bir kurumun gelecekteki performansına ve güvenilirliğine dair en net sinyaller, en beklenmedik, en küçük görünen kusurlarda gizlenir. Tıpkı bir yapının taşıyıcı kolonundaki kılcal bir çatlak gibi. İşte yaratıcı sektörlerde kronikleşen "desing" hatası, tam olarak böyle bir kılcal çatlaktır: tek başına küçük, ancak işaret ettiği yapısal zafiyet sebebiyle kritik derecede önemlidir.

Bu metnin amacı, basit bir dilbilgisi uyarısı yapmak değil. Asıl hedef, bu kılcal çatlağın kökenlerini ve kurumsal bünyede ne tür daha büyük sorunlara işaret ettiğini, iş dünyasının gerçekçi ve pragmatik bir bakış açısıyla ortaya koymaktır.

Bir şirketin markası, onun kimliğinin hukuki ve sembolik temelidir. Pazara sunulan bir markanın, örneğin "Vizyoner Grup Kreatif Desing" ismiyle temsil edildiğini varsayalım. Bu, geçici bir sunum hatası değil, kalıcı bir kurumsal belgedir.

Bu unvanla karşılaşan tecrübeli bir müşteri, yatırımcı veya potansiyel bir iş ortağı, bilinçli bir analizden önce profesyonel bir refleksle geri çekilir. Çünkü bu durum, basit bir gözden kaçırmanın ötesinde, kurumun kuruluş aşamasındaki temel kalite kontrol mekanizmalarının işlemediğinin bir kanıtıdır. Zihinde tetiklenen düşünce şudur: "Kendi varlık nedenini tanımlayan, evrensel bir terimi dahi doğrulama sürecinden geçirmemiş bir yapı, daha karmaşık operasyonel süreçleri, finansal disiplini veya müşteri taahhütlerini hangi ciddiyetle yönetebilir?" Bu, anlık bir güven erozyonundan çok, rasyonel bir risk değerlendirmesidir.

Bu yapısal zafiyetin en somut tezahür ettiği yerlerden biri de müşteriye sunulan proje teklifleridir. Görsel olarak ne kadar etkileyici olursa olsun, bir teklif dosyası aynı zamanda bir kurumun çalışma disiplininin bir vaadidir. O dosyanın "Metodoloji" bölümünde yer alan "Proje Desing Akışı" gibi bir ifade, bu vaadin daha en başta ihlal edilmesidir.

Müşteri için bu, bir yazım yanlışından öte, bir kalite kontrol protokolünün işlemediğinin somut delilidir. Bu, öngörülebilir bir risktir. Karar verici, bu noktadan sonra sunulan yaratıcı fikirlerin parlaklığına değil, projenin yönetimindeki potansiyel zafiyetlere odaklanır. "Bu özensizlik, proje takvimine, bütçe yönetimine ve nihai ürün kalitesine nasıl yansıyacak?" sorusu, diğer tüm olumlu izlenimleri gölgede bırakır. Sonuç olarak, o kılcal çatlak, bütün bir iş ilişkisinin başlamadan bitmesine neden olabilir.

"Yabancı dil hakimiyetinin eksikliği" gibi savunmalar, profesyonel sorumluluk dünyasında bir karşılık bulmaz. Bir terimi işinin merkezine koymak, o terimi kullanmayı bilme yükümlülüğünü de beraberinde getirir. Bu bir dil yetkinliği değil, bir iş ahlakı ve ciddiyet meselesidir.

Bu hatanın kökeninde yatan psikolojiyi de irdelemek gerekir. Yabancı bir terimle markayı etiketlemenin, çoğu zaman modern ve küresel bir imaj yansıtma arzusundan kaynaklandığı bir gerçektir. Ne var ki, özünde bir yetkinlik ve vizyon iddiası taşıyan bu hamle, temel bir yazım hatasıyla tam tersine döner. İronik bir şekilde, sofistike görünme çabası, bir anda bir yetersizlik beyanına dönüşür. Yaratılan algı 'küresel' değil, 'özenti' olur. 'Modern' değil, 'yüzeysel'. Bu durum, kurumun stratejisinin, imajı özenin ve içeriği de uygulamanın önüne koyduğunun bir kanıtıdır. Esas olanın, yani işin özündeki kalitenin, vitrindeki görüntü uğruna ihmal edildiğini gösterir.

Günümüzün iş ortamında, bilgiye erişim saniyelerle ölçülmektedir. Bir kelimenin doğruluğunu teyit etmemek, bir bilgi eksikliğini değil, bir kontrol mekanizması eksikliğini, yani bir süreç zafiyetini gösterir. Bu, stratejik bir körlüktür. Bu bir tercih meselesidir. Özen göstermeyi veya göstermemeyi tercih etmektir. Ve bu tercihin mazereti yoktur. Aksine, "küresel" ve "modern" olma iddiasını, daha ilk adımda temelsiz bırakan ironik bir durumdur.

"Desing" hatası, yüzeysel bir kusur olarak görülüp geçiştirilemez. O, bir kurumun kalite anlayışı, süreç yönetimi disiplini ve profesyonel ciddiyeti hakkında derin ipuçları veren bir göstergedir. Bu hatanın yaygınlığı, sadece bireysel firmaların itibarını zedelemekle kalmaz, aynı zamanda bütün bir sektörün profesyonel algısını ve pazarlık gücünü kolektif olarak aşağı çeker.

Nihayetinde, detaylara gösterilen özen, bir lüks veya bir takıntı değil, sürdürülebilir başarının ve rekabet avantajının temel bir bileşenidir. O kılcal çatlağı görmezden gelen yapılar, zamanla daha büyük sarsıntılarla yüzleşmeye mahkumdur. Profesyonel saygınlık ise, tam da o çatlağı daha oluşmadan engelleyen bir özen kültürüyle inşa edilir ve korunur.